Ampun Tuan Kabir

Kacaritakeun dina tahun 70-an aya TKI urang Sunda, duka Cianjur duka Sukabumi daerah asalna teh, manehna bubuara jadi TKI ka nagara Timur Tengah nu katelah jazirah Arab tea.
Sakitu geus kawilang lila manehna bubuara diditu, tapi angger kana basa Arab mah manehna teh teu ngarti bae. Nepi ka hiji mangsa manehna digeroan ku dununganana, digelendeng pedah loba nyieun kasalahan dina gawena nu teu pira ngan saukur purah beberes imah.
Digelendeng ku dununganana kitu teh, ceuk sangkaan manehna mah keur didoakeun pedah make basa Arab. Tiap dunungannana ngarenghap manehna teu eureun-eureun ngucapkeun amiin… amiin.. amin..
Dununganana nu tadina mah teu pati emosi jadi ngarasa diheureuykeun, nyaho keur ngambek kalahkah diaminan.
Antukna si dunungan teh ngomong : “Dasar Bahlul…”
(bari ngadengungkeun sirah urang Si TKI tea).
ari si TKI tea kalahka ngomong : “ampun tuan kabir 2x…”
(maksudna mah : “ampun tuan besar..2x”)
Anu sok padahal lamun diartikeun kana basa Arab mah kecap ampun tuan kabir teh nyaeta ampun = irung, tuan kabir = tuan besar…
jadi kahartina ku urang Arab mah irung tuan nambru/gede..2x
Atuh beuki ngambeuk eta orang Arab teh .. nepika eta TKI tea ditampiling bari diusir ti imah na..

Tah ieu teh akibat urang nu bodo teu daek alewoh, akhirna jadi bodo katotoloyo…